Torbacı Polyanna

Artık etrafımdaki insanların iyi niyetimi kaçıncı suistimal edişi bilemiyorum. Hayatına giriyorlar canın cicin oluyorlar kendilerine değer verdiriyorlar sonra da hiçbir şey olmamış gibi çekip gidiyorlar sende mal gibi kalıyorsun. Sonra da karamsar, kinci, uyuz pisliğin teki oluyosun. Her önüne gelen sana akıl hocalığı yapıyor. Yok efendim "iyi düşün iyi olsun" "karamsar olma" "pozitif ol neden üzülüyorsun ki"... Ulan benim içimdeki polyanna torbacı olmuş bileklerini jiletliyo ne diyosunuz siz anam bacım? Ne iyi niyeti? Ne zaman karşıma özü sözü bir, iyi, satmayacak insanlar çıkacak bilemiyorum. Biraz da imkansız bakıyorum doğrusu. Çünkü hayatımda kendimi hiç bir zaman değerli hissetmedim. Şimdi bana felsefe yapmayın yok "bir gün biri çıkacak beklediğine değecek her şeyi unutturacak" bilmem ne. Annemin bi sözü vardır "oynaş bana bugün lazım yarın kocamda gelir" aynen öyle valla napayım ben bir gün gelecek herifi, arkadaşı her ne boksa işte. İki gıdım hevesim vardı hayata dair oda kursağımda kaldı. Ruhum geldi 65 yaşına. Bir ayağı çukurda. Böyle mutsuz ölücem. Gidiyimde kedi neyin alıyım bari...