Aile desteği gerçekten çok önemli!

Arkadaşlarımın "senin ağızın iyi laf yapıyor, sen çok komiksin, bu iş tam senlik..." vb gazlamalarından sonra youtube kanalı açmayı bir düşündüm. Aklıma da yatmadı değil, sonuçta 472894 milyon insanın karşısında konuşmuyosun odan sen ve kameran yanii. Neyse abi fikrim falanda var. Konuyu annem ve kız kardeşime açtım. Kız kardeşim her zaman ki her şeye bok atma huyundan vazgeçmeyerek "youtubee eskidendi bi keree artık olmazzz!" dedi. Öf ne biliyon ya dedim birinci saldırısını geri püskürttüm. İkincide de "sen eleştiriye açık değilsiiin, annene falan sövücekler sen milletin ağzına sıçar rezillik çıkarırsınnn" ya tamam bu kısıma tamamen yanlış diyemem ama iki tane tanımadığım etmediğim özürlüyü de takacak değilim. Annem olaya başta inanılmaz sıcakken bunları duyar duymaz geri bastı. Ve sonra kafasında bir ampul yanmışçasına fikir sundu. Hazır mısınız? İlk harika fikri, youtube kanalı açıp insanlara roman okumam. Sanırım kameranın önünde ölmemi istiyo. Youtube kanalında kitap mı okunur allasen ya? Neyse bunu da bir şekilde geri püskürttüm. İkinci müthiş fikir peki?????? Ya allam yok böyle bişeeyyy!!! Sana bizim köy yemeklerini öğretiyim onları yaparken çek dedi. İşte film burda koptu ve ağlamakla kahkaha atmak arasında bi on dakika gidip geldim. Ya el insaf yani insan söylemeden önce bi düşünür bi tartar kafasında. Ben 21 yaşındayım anne neden 45 yaşında yeni gelin tribine giren teyze gibi maharet sergileyeyim? Oldu olacak hafta da birgün de kabul günü yaparız bana aday beylerin annesi gelir beni değerlendirir. Yemin ederim bu fikri duysa hemen okeyler. Kendimi tarhana çorbası yaparken, içli köfteyi doldururken yada soğan keserken ağlamamak için habeş maymununa dönerken hayal ettim... Gülünce de utanılcak bişey mi var diyo. Heyatım tabiki yemek yapmak ayıp değil ama youtube kanalındada köy yemeği yapmak istemem be. Bizimde bi şeklimiz var hiç mi insafın yok. Zalım. Neyse işte bu şekilde bir heyalim daha yerlen yeksan oldu. Bu hayat bana depresyona girmemek harekiri yapmamak için başka şans tanımıyor ki..

Peyami Safa'ya göre suçlamak neden kolaydır?

"Suçlamak, anlamaktan daha kolaydır. Çünkü anlarsan, değişmen gerekir."

Babasının biricik piremsesi

Canım babamın en sevdiği evladı of course benim. Bayılır bana. Geceleri masallarla uyutur, sabahları öperek uyandırır. Aşkım babam yaaa.
Evet arkadaşlar tabiki böyle bişey yok babam işine gelince beni sever işine gelmeyince evlatlıktan reddetmeye falan çalışır o derece. Eğer iyi bir şey yaptıysam onun biricik kızıyımdır ama iyi bir şey yapmadıysam annemin kızıyımdır, anneme çekmişimdir, ben bu dünyaya onun sınavı olrak gönderilmişimdir. Ne günah işlemişte rabbi beni ona ceza olarak vermiştir. Ve bu sıra böyle uzar gider. Yani o kadar bayılıyo ki bana beni isteyen varsa üstüne ev araba para falan vericekmiş. Bazen yapmasaydınız beni diyorum. Boşluğumuza denk geldin diyo. Arkadaşlar benim bu hayattaki varlığımın özeti tek cümle "boşluğumuza geldin". Ben bu hayattan ne bekleyebilirim ki ne olsun. Diyecek başka sözüm yok.

Doğru insanı beklemek;

"Beyaz atlı prensi bekleme, seyise razı ol. Yoksa ata kalırsın."