En yakınım dediğimiz insanların anlamam nedendir bu kadar
kötülüğümüzü istemesi… Ya biz bu dünyaya melek geldik ya da burası şeytanlar
sofrası. Güvenip bir şeyini anlatıyorsun akıl istiyorsun insan yerine koyarak.
Diyorsun bu benim dostum, kardeşim kötülüğümü asla istemez. Zamanla fark
ediyorsun ama yine de konduramıyorsun abi sonra her şey apaçık ortaya çıkıyor.
Meğer senin kardeşim dediğin yollunaz sinsi pisliğin tekiymiş. Hiçbir zaman
senin iyiliğini istememiş, seni hep kötüye yönlendirmiş. Yinede onu suçlayamayız
çünkü mallığın topu bizde ki böyle cibilliyetsiz haspamları dost diyerek
bağrımıza basmışız. Bence gerçek dostluk aile ve aşktan çok farklı bir boyut.
Ailen seni büyütür belli bir noktaya gelmene yardımcı olur. Aşk hayatının belli
bir bölümünde rastladığındır. Fakat dostluk baştan sona hayatının her anında
yanında olur. Bu yüzden de en çok
dostunun yaptığı yanlışlar dokunur. O yüzden Allah kimseyi yanlış dostla sınamasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder