Herkesin yaşattıklarını yaşaması dileğiyle;

Keşke insanlar hep en başta tanıdığımız halleriyle kalsalar, gerçek yüzlerini zamanla ortaya çıkartmasalar. Keşke ağızlarından çıkan beş sözden dördü yalan olmasa. Bize karşı olan hislerini, düşüncelerini bilebilsek ve bu kadar kırılmasak. Biri tarafından kırılmak dünyanın en boktan şeyi. Gelip dövse yinede kalbin kadar acımaz ama onlar bunu bilmiyorlar. Sahiden onları hiç kimse üzmemiş mi? Yani kalp kırıklığının nasıl bir duygu olduğunu bilen biri o acıyı başkasına yaşatır mı? Taşıdıkları şey kalp mi taş mı merak ediyorum gerçekten. Bazen iyi niyetimin, karşılıksız sevgimin beni bu kadar üzmesini hazmedemiyorum. Zorumuza gidiyor ulan. Başkasının hoşuna giden şeyler nedense bizim hep zorumuza gidiyor. Hayatın terazisi bize hep eksik çalışıyor bir türlü denk gelemedik. Hayatta herkese karşı tek bir isteğim vardır o da herkesin yaşattıklarını yaşaması. Çünkü hiç kimse yaşattıklarını yaşamadan öğrenemez. Bu dünyada herkes melek olacak diye bir kaide yok zaten bunu istemek aptallıktır ama en azından size değer verenlere iğne ucu kadar da olsa değer verdiğinizi hissettirin ki kalbindeki kırıkların en azından birine değsin. Bu kadar acımasız olmayın gün gelir hayatta size acımaz. O zaman anlarsınız ama geri dönüş olmaz.