Ah benim makus talihim!

Bu hayat bana tam olarak ne zaman gülecek merak ediyorum doğrusu. Ey güzel rabbim neden ben? Neden bir başkası değilde ben? Yahu bir insanın tipi güzel olmaz, şansı güzel olur. Arkadaşı olmaz, sevgilisi olur. Zeki olmaz, çok zengin olur. Ama bende hiçbiri yok ki... Ne güzel bir kızım, ne zekiyim, ne popülerim, ne sevgilim var ne de harika dostluklarım. Öf zaten çok zenginde değilim. Böyle hayatın gözü kör olsun desem olmasın kız yine kör topal gidiyoruz işte. Ne zaman birine dert yansam başlıyor lafları arka arkaya sıralamaya "şükreeettt, rabbine şükreett" "Allah büyüüük" "sen şirk mi koşuyorsun yoksa tövbe de ha tövbe de" ulan ne alakası var şirkle şükürle. Oturmuşuz kendi çapımızda dert yanıyoruz, ben sana "ıyykk lanet gelsin böyle hayata" mı dedim? Ne diyorsun ablam sen? İşte onlarda akıllarınca bize iman yüklemesi yapıp sevap pointslerini artıya çıkartacak. Napıcan işte koyun can derdinde kasap et. Hal böyleyken bu müko kaderle daha nereye kadar yaşayabilirim inanır mısınız bende bilmiyorum. Anacım bide şansım açılsın diye yemediğim bok kalmadı. Kendimi mi okutturmadım, kolyeler bileklikler mi almadım, falcılara mı gitmedim, namazlar kılıp dualar mı etmedim. Ben daha doğmadan şansıma müebbet vermişler gibi... Bu da makus talihimin bana gösterip elletmeme şekli. Saygı duyarım...